Op veel vlakken valt het vierde wereldkampioenschap van Verstappen in het niet bij zijn eerdere drie titels. Het mist de spanning, het drama en de controverse van zijn eerste in 2021. En het evenaart niet de ongekende dominantie van 2022 en 2023, waarin hij 34 van de 44 races wist te winnen. Verstappen noemde zijn vierde titel zelf zijn grootste uitdaging, daarnaast omschreef Red Bull-teambaas Christian Horner het als zijn beste en zwaarste kampioenschap tot nu toe. Dit lijkt moeilijk te betwisten, gezien het gebrek aan overwinningen en polepositions sinds het voorjaar. Verstappen begon het seizoen sterk, de Nederlander wist van de eerste tien races er zeven te winnen. Na de eerste tien races, wist de Nederlander er echter maar één winst bij te voegen. Dit is omdat de Nederlander over het algemeen de derde of vierde snelste auto tot zijn beschikking had. Desondanks wist hij dus zijn eerste plaats in het wereldkampioenschap te handhaven, en de uitdaging van McLaren en Lando Norris af te weren.

Een nadere blik op de statistieken onthult niet alleen hoe indrukwekkend Verstappens prestatie is, maar ook hoe ongebruikelijk het Formule 1-seizoen van de afgelopen acht maanden is geweest. Zo wist Verstappen wereldkampioen te worden in de derde of vierde snelste auto, dit is een prestatie van formaat gezien de laatste keer dat een coureur het kampioenschap won met een auto die niet bij de beste twee in het constructeursklassement eindigde, in 1983 was. Toen won Nelson Piquet voor Brabham, dat als derde eindigde.

Red Bull staat momenteel derde, 29 punten achter Ferrari, wat met de slechte vorm van Sergio Pérez onwaarschijnlijk lijkt in de laatste twee races in Qatar en Abu Dhabi nog ingehaald te kunnen worden. Verstappen zou daarmee slechts de derde coureur in de F1-geschiedenis zijn die de titel wint met een auto die als derde of lager eindigt, na Piquet in 1983 en Keke Rosberg in 1982. Dit komt deels door de zwakke prestaties van Pérez, maar het staat vast dat Verstappen vaak met de derde, en soms zelfs vierde snelste auto moest strijden. De dramatische vorm van teamgenoot Perez leidde dit jaar tot het mislopen van een dubbel kampioenschap voor Red Bull. Na een sterke start met 103 punten in de eerste vijf races, behaalde de Mexicaan in de daaropvolgende 16 races geen enkel podium. Zijn hoogste puntenscore in een weekend was slechts acht punten in Zandvoort.

Verstappen scoorde in de periode van Imola tot Las Vegas 267 punten, terwijl Pérez slechts 49 punten behaalde. Ter vergelijking: Nico Hülkenberg van Haas scoorde in die periode 29 punten. Verstappen haalde dus 5,44 keer zoveel punten binnen als zijn geplaagde teamgenoot. De laatste keer dat een teamgenoot van een kampioenscoureur zo laag eindigde in het klassement was in 1983, toen Riccardo Patrese negende werd naast kampioen Nelson Piquet. Destijds werden coureurs echter vaker uitgeschakeld, met Patrese die negen van de 15 races niet finishte, tegen vier uitvalbeurten voor Piquet.

Deze twee statistieken laten duidelijk zien hoe ongelooflijk goed Max Verstappen is. Natuurlijk werd de Nederlander allang al beschouwd als één van de beste coureurs ooit, maar dankzij de discutabele finale van 2021 en de ongekend dominante auto in 2022 en 2023 was er altijd kritiek op de manier waarop de Nederlander zijn wereldkampioenschappen won. Dit jaar is er geen enkele controversie over beslissingen van de wedstrijdleiding en laten de cijfers zien dat Verstappen bij lange na niet de snelste auto had.