Met goldenboy Max Emilian Verstappen aan het stuur rijdt Nederland een kansrijke toekomst tegemoet. Met 320 punten in twee jaar wordt het supertalent nu al bestempelt als de beste F1-coureur die ons land ooit gekend heeft, al staat de naam van de 19-jarige Limburger ook al op andere wijze in de boeken vereeuwigd. Hij en de eveneens succesvolle Jos Verstappen zijn namelijke de eerste Nederlandse vader en zoon die in de formule 1 hebben gereden/rijden. De Nederlandse prestaties in de formule 1 staan echter niet alleen op de roemrijke naam Verstappen. Voor een duidelijk overzicht volgt hieronder het schriftelijke chronologische podium van de helden die de “Nederlandse glorie” in de historie van Formule 1 wat glans hebben gegeven:

1. Jan Flinterman

Jan Flinterman was samen met Dries van der Lof de eerste Nederlandse Formule 1-coureur. De voormalig Spitfire-piloot reed net als Van der Lof maar één enkele Formule 1-race. Destijds reed Flinterman in een Maserati A6GCM, in plaats van de HWM waar Van der Lof in scheurde.

Jaren: 1952
Team: Maserati
Aantal Grand Prix’s: 1 (Grand Prix van Nederland in Zandvoort)

2. Dries van der Lof

Dries van der Lof reed, zoals gezegd, in 1952 samen met Jan Flinterman de Grand Prix van Nederland op het circuit van Zandvoort in een HWM. Beide heren kregen 2000 gulden om als publiekstrekker mee te rijden in de vaderlandse Grand Prix, een race die Van der Lof overigens niet wist te finishen.

Jaren: 1952
Team: HMW
Aantal Grand Prix’s: 1 (Grand Prix van Nederland in Zandvoort)

3. Ben Pon Junior

Ben Pon Junior is de zoon van de Ben Pon die de Volkswagen Transporter bedacht en Volkswagen-importeur was voor Nederland. In 1961 luidde Ben zijn racecarrière in met het brullende geronk van een Porsche. Eén jaar later reed hij voor korte duur in de Grand Prix van Zandvoort in 1962, bij een crash werd Pon Junior zijn auto uitgeslingerd waarna hij op gelukkige wijze ongedeerd in de bosjes bij het Scheivlak eindigde. De coureur besloot vervolgens nooit meer in een open wheel racer te stappen en beëindigde in 1965 zijn racecarrière om zijn focus te verleggen naar de import van Porsches.

Jaren: 1962
Team: Porsche
Aantal Grand Prix’s: 1 (Grand Prix van Nederland in Zandvoort)

4. Carel Godin de Beaufort

Carel Godin de Beaufort was de eerste echte F1-coureur van ons land omdat hij als eerste Nederlandse F1 coureur punten wist te scoren. Zijn bijnaam ‘Racende Jonkheer’ dankte hij aan zijn adellijke afkomst. Als lid van een familie waar geld geen rol speelde kocht hij een Formule-auto van het merk waar hij fan van was: een Porsche 718/2 Monoposto. Dit model kenmerkte zich niet als de meest competitieve auto, maar wel de enige waarin Careltje paste.

[internal_link post=58121]

De coureur was namelijk een man van 2 meter lang en 118 kilo. Desalniettemin lukte het hem om in 1962 als zesde te eindigen tijdens de Grand Prix van Nederland. In 1964 kwam de Nederlander in 1964 om het leven op de Nürburgring, tijdens een training voor de Grand Prix van Duitsland.

Jaren: 1957 – 1964
Team: Porsche
Aantal Grand Prix’s: 31

5. Gijs van Lennep

Gijs van Lennep was de volgende die geen stoeltje wist te bemachtigen bij een topteam. De coureur uit Aerdenhout reed tussen 1871 en 1975 voor diverse teams in de Formule 1 – Surtees, Iso-Marlboro en Ensign. Hij trapte af met een keurige 8e plaats. Waar hij zijn plek in 1973 als onderdeel van het kersverse team van Frank Williams tijdens de Grand Prix van Nederland en in 1975 tijdens de Grand Prix van Duitsland promoveerde naar een 6e plaats, zodoende bemachtigde hij 2 WK-punten. Zijn grote successen behaalde hij echter tijdens de 24 uur van Le Mans, deze won hij in 1971 en 1976. In 1971 reed de Nederlander samen met Helmut Marko, de Red Bull-consultant.

Jaren: 1971 – 1975
Teams: Surtees, Iso-Marlboro en Ensign
Aantal Grand Prix’s: 10

6. Roelof Wunderink

Roelof Wunderink begon pas op 21-jarige leeftijd met autosport. De laatbloeier wist zich in totaal voor drie F1-races te kwalificeren. Omdat hij er geen een wist uit rijden eindigde hij met evenveel punten als waar hij mee begon. Nadat hij tijdens zijn derde Grand Prix in de Verenigde Staten was uitgevallen stopte hij met autosport.

Jaren: 1975
Teams: Ensign
Aantal Grand Prix’s: 6

7. Johan ‘Boy’ Hayje

Johan ‘Boy’ Hayje behaalde eveneens geen punten in zijn F1-carrière. In 1976 reed hij één Grand Prix (voor Penske) en in 1977 de resterende zes (voor F&S Chevron).

Jaren: 1976 – 1977
Teams: Penske, RAM Racing
Aantal Grand Prix’s: 7

Image via F1 Nostalgia

8. Michael Bleekemolen

Michael Bleekemolen probeerde zich tot viermaal toe tevergeefs te kwalificeren voor de GP. De eerste keer in maart 1977 was het niet genoeg voor de GP van Nederland, waar het hem in 1978 driemaal niet wist te lukken met zijn ATS. Tijdens de vierde poging bij de GP van de Verenigde Staten mocht er gejuicht worden: Bleekemolen mocht zich melden voor het startsignaal. Zijn droom ging echter in rook op toen hij bij zijn debuut in de 43e op het ciruit van Watkins Glen uit viel. De F1 liet hij vervolgens voor wat het was door twee stappen terug naar de Formule 3 te doen.

Jaren: 1977 – 1978
Teams: RAM Racing, ATS Racing Team
Aantal Grand Prix’s: 5

9. Jan Lammers

Jan Lammers rook het verbrande rubber voor het eerst tijdens zijn debuut voor Shadow in de Grand Prix van 1979, waar zijn beste resultaat een 9de plek was in de GP van Canada. Het jaar erop, in 1980, stapte de coureur uit Zandvoort over naar ATS Racing, waar hij zich de eerste drie races niet kwalificeerde, om vervolgens in Long Beach naar een vierde startplek te rijden! Hetzelfde jaar verliet hij ATS halverwege het seizoen om het uit te rijden voor team Ensign. De coureur bleef zoekende, waar hij in 1981 weer vier races reed voor ATS Racing en in 1982 nog zes voor Theodore, hierbij wist hij zich enkel te kwalificeren voor de GP van Nederland, maar daarna lijkt zijn F1-carrière tot een halt te komen.

Met de overstap naar sportscars vestigt hij zijn naam toch nog tussen namen als Verstappen, Lennep en Luyendyk, die wij allen kunnen rekenen tot een van de onbetwiste Nederlandse autosporthelden. Lammers weet met Jaguar in 1988 beslag te nemen op de winst van de 24 uur Le Mans, waarbij hij 13 van de 24 uur achter het stuur zat. In 1992 maakt Lammers nog een comeback naar de F1, wanneer hij voor March de Grand Prix van Japan en Australië rijdt. Het was de bedoeling om in 1993 een volledig jaar te rijden voor het Japanse team, maar een faillissement gooide roet in het eten. Nog altijd draagt Jan het record van de langste afwezigheid in de F1.

Jaren: 1979 – 1982; 1992
Teams: Shadow, ATS Racing Team, Ensign, Theodore, March
Aantal Grand Prix’s: 41

10. Huub Rothengatter

In 1985 reed Huub Rothengatter naar zijn beste Grand Prix-resultaat in Australië. De Nederlander wordt Down Under 7e. In 1986 stopt de coureur uit Bussum uiteindelijk. Huub Rothengatter stond er om bekend dat hij er alles aan deed om sponsors binnen te halen. De coureur plaatste ooit een paginagrote advertentie in de krant met de vraag aan Philips om hem te sponsoren. Later werd hij de manager van Jos Verstappen.

Velen zullen Rothengatter vooral kennen als de manager van Jos Verstappen, maar tussen 1984 en 1986 reed Huub zelf ook in de Formule 1. Hoewel hij tot driemaal toe bij een weinig succesvol team reed, wist hij zich vrijwel altijd te kwalificeren. Zijn beste prestatie was een zevende plek, in die tijd helaas nog niet goed voor WK-punten.

Jaren: 1984 – 1986
Teams: Spirit, Osella, Zakspeed
Grand Prix’s: 30

Image via Autosportfoto

11. Jos Verstappen

Jos Verstappen kende als een van de de weinigen een beetje stabiliteit in zijn carrière. Voor de verandering was hij een Formule 1-coureur die niet her en der een race reed. maar gewoon jaar-in-jaar-uit voor diverse teams uitkwam. Als vervanger van J.J. Lehto maakte Jos zijn debuut in 1994  voor het topteam van Benetton. Dit jaar luisterde hij op met twee keer een 3e plek op het podium, met een totale score van 10 WK-punten. Hiermee was Jos direct de meest succesvolle coureur van Nederland in de Formule 1. Na het faillissement in 1995 van Simtek reed Jos in ’96 en ’97 voor respectievelijk Arrows en Tyrrell-Ford. Het uitblijven van succes maakt plaats voor nieuwe hoop wanneer Jos als testcoureur in zee gaat met Honda. Het Japanse team had plannen om de Formule 1 met een eigen team te veroveren, maar Honda stopte het project naar aanleiding van het plotselinge overlijden van Harvey Postlethwaite.

[internal_link post=58133]

In 2000 neemt Jos plaats in de razendsnelle, maar helaas onbetrouwbare auto van de veelbelovende Arrows, waar hij zijn debuut memorabel maakte met een paar mooie acties en heel aardige resultaten. Zo reed Jos een fabelachtige GP in Maleisië, waar hij de achttiende plek in één ronde voor een zesde positie inruilde. In Sepang kent men hem vast ook nog wel wegens de briljante prestatie die hij leverde door in de regen een 2e plek op te eisen. Een positie die hij later op het opdrogende asfalt alsnog moest afstaan aan betere auto’s, waardoor Jos als 7e eindige. Ondanks een geldimpuls van Frentzen ging het team van Arrows in 2002 halverwege het seizoen failliet. Waarna de koek van Jos wegens een teleurstellend jaar in de slechte auto van Minardi in 2003 op was, de talentvolle coureur hing zijn helm aan de wilgen en beëindigde zijn F1-carrière.

Jaren: 1994 – 2001
Teams: Benetton, Simtek, Footwork Arrows, Tyrrell, Stewart, Arrows, Minardi
Grand Prix’s: 107

12. Christian Albers

Christian Albers kwam in 2005 vanuit de DTM in de Formule 1 bij Minardi, maar wist zijn success dat hij kende in de DTM niet door te zetten. Zijn eerste jaar scoorde de Eindhovenaar vier punten met een 5e plaats tijdens de Grand Prix van Amerika. Het jaar erop stapte hij over naar Midland, dat later werd omgedoopt naar Spyker. Zijn laatste seizoen raakte Albers de weg kwijt, niet alleen reed hij de pitstraat uit met een halve tankinstallatie, nog bungelend aan zijn auto, ook werd hij uiteindelijk ontslagen omdat hij naar verluid niet meer aan zijn financiële verplichtingen kon voldoen. Na zijn F1-carrière heeft hij het nog een laatste keer in de DTM geprobeerd, maar daar is ook alles mee gezegd.

Jaren: 2005 – 2007
Teams: Minardi, Midland (Spyker)
Grand Prix’s: 46

13. Robert Doornbos

Robert Doornbos stapte als getalenteerde tennisser pas later in de autosport. De coureur viel op in de autosport en begon zijn carrière in 2004 als testrijder bij Jordan. Doordat Eddie Jordan zijn team verkocht raakte Doornbos’ plannen van de baan. De nieuwe eigenaar koos voor twee beter betalende coureurs, waardoor de coureur moest uitwijken naar Minardi, waar hij tijdens de paar vrije trainingen liet zien dat hij sneller was dan Tiago Monteiro en Narain Karthikeyan. Als vervanging van Friesacher en teamgenoot van Christijan Albers maakte hij tijdens de Grand Prix van Duitsland in 2005 zijn debuut. Hij reed dat jaar nog zeven Grand Prix’s, waarna de Rotterdammer het jaar erop overstapt naar Red Bull om zich opnieuw als testrijder te bewijzen. De laatste drie races – China, Japan en Brazilië – mocht hij starten voor de energiedrankenfabrikant. Met een 12e plek als hoogste klassering blijft de oud tennisser echter punten-loos in de hoogste klasse van de autosport.

Jaren: 2005 – 2006
Teams: Jordan, Minardi, Red Bull
Grand Prix’s: 11

14. Giedo van der Garde

Giedo van der Garde moest veel geduld opbrengen eer dat hij zijn debuut maakte in de Formule 1. De beste man kon in 2006 aan de bak als test- en reservecoureur bij Aguri Suzuki Formula One voor het seizoen 2007, maar maakte na een dispuut met het Japanse team in juni 2007 de overstap naar Spyker. Toen de Rehenaar in 2011 net te kort kwam voor een stoeltje bij Virgin werd hij reservecoureur bij Caterham, waar hij een aantal vrije trainingen reed. Hierdoor mocht de Nederlander uiteindelijk in 2013 aansluiten bij het team uit Leafield. Het einde van het seizoen betekende voor Giedo een nieuw begin als test- en reservecoureur bij het Sauber F1 Team. Na diverse vrije trainingen kon hij als tweede Nederlander in de Formule 1 een stoeltje bemachtigen. Bij de aankondiging van Marcus Ericsson en Felipe Nasr van het Zwitserse team viel deze droom echter in duigen, ook een rechtszaak kon zijn carrière geen nieuwe hoop inblazen.

Jaren: 2013
Teams: Caterham F1 Team, Sauber F1 Team
Aantal Grand Prix’s: 19