Albert Park is eindelijk terug. Het circuit waarop de Grand Prix van Australië gereden wordt, keert na twee jaar terug op de kalender. In een nieuwe gedaante wel. En dit moet het racespektakel naar een nieuw niveau tillen. Lees je bij over het vernieuwde circuit in onze trackguide over de GP van Australië 

Trackguide GP Australië – driemaal scheepsrecht, maar niet meer de eerste GP

Tussen 1995 en 2020 was Melbourne, Albert Park, jaarlijks de vaste locatie voor de koningsklasse nadat de stok werd overgenomen van Adelaide. De afgelopen jaren (totdat de afgelopen twee edities door inmiddels bekende omstandigheden werden afgezegd) was Albert Park de seizoensopener. In 2022 is gekozen om iets later te starten, de race is daarmee de derde op de Formule 1-kalender.

McLaren samen met Ferrari is het meest succesvol geweest bij de Australische Grand Prix. Beide teams behaalden er ieder twaalf overwinningen in totaal. De coureurs met meeste overwinningen zijn Michael Schumacher (4) en Lex Davison (4). De laatstgenoemde deed dat in de jaren vijftig en zestig. De Australische GP is één van de oudste Grands Prix op de F1-kalender. De allereerste race die de naam ‘Australian Grand Prix’ droeg, stamt inmiddels uit 1927.

Trackguide GP Australië: organisatie haalt alles uit kast voor sterke terugkeer

In aanloop naar de editie van 2022 is het circuit flink aangepast. Er is voor het eerst een nieuwe asfaltlaag gelegd die de grip aanzienlijk moet verbeteren. De grootste verandering zit in een aantal bochten. De kenmerkende S-bochten (chicanes), zoals de bij de allereerste bochtencombinatie, is wijder gemaakt. De hoek van insturen is minder scherp, waardoor de gemiddelde snelheid aanzienlijk omhoog gaat. Door de hogere snelheid groeit ook de remweg bij een aantal onveranderde bochten. Hierdoor kunnen coureurs elkaar aanvallen bij het uitremmen als het ware.

De bijhorende verbreding van die bochten biedt ruimte voor meer gevechten en inhaalacties. Het oude circuit-ontwerp stond namelijk afgelopen jaren vooral bekend vanwege de optocht: te nauw en kronkelig, met te weinig (brede) bochten waar je kunt afwijken van de lijn, die iedereen in een treintje rijdt. Ook de pitstraat is aangepakt. Door deze te verbreden gaat de toegestane snelheid in de pitstraat met 20 kilometer per uur omhoog. Het in en uitrijden van de pits kost daardoor minder tijd gedurende de race, waardoor teams iets meer speling hebben om bijvoorbeeld voor twee pitstops te kiezen.

Albert Park is een hybride wat F1-circuits betreft

Het Albert Park-circuit, dat nu een lengte kent van 5.278 kilometer, is een hybride in een zekere zin. Het is eigenlijk een stratencircuit dat deels gelegd is op bestaand asfalt van het park waarin het zich bevindt. Bochten met uitloopstroken worden afgewisseld met krappere delen, waar de auto’s dichtbij de muren komen. Tegelijkertijd is het ook een race-circuit, omdat de locatie dusdanig aangepast is, ondanks compromissen in opzicht van de beschikbare ruimte. 

Wat tenslotte het snelle Formule 1-circuit typeert: de bochten zijn vernoemd naar bekende wereldkampioenen uit het verleden, waaronder: Jackie Stewart (bocht 14), Jim Clark (bocht 9/10) en Jack Brabham (bocht 1).